Ostatnio dużo zwiedzam naszą Puszczę Bukową.
I kilka wpisów jej poświęcę.
Naprawdę jest gdzie łazić, można się zrelaksować,
dać odpocząć oczom, uszom i nerwom.
Na razie pierwszy wpis.
Szwedzki Młyn (Młyn Prochowy)
– pozostałości średniowiecznego młyna zbożowego nad strumieniem Chojnówka,
– pozostałości średniowiecznego młyna zbożowego nad strumieniem Chojnówka,
przy Drodze Chojnowskiej w Puszczy Bukowej
pod Szczecinem.
Młyn zbudowany został w XIII w. Od 1274 jego właścicielami byli cystersi z Kołbacza. Podczas wojny trzydziestoletniej Szwedzi produkowali tu proch. Po zakończeniu działań wojennych młyn powrócił do swej pierwotnej funkcji, pełniąc ją aż do roku 1828, kiedy to nowym właścicielem został Friedrich Jaeckel.
Poddał on młyn gruntownej przebudowie przystosowując go do produkcji papieru (wytwarzano tu m.in. worki papierowe dla cementowni "Stern" w pobliskim osiedlu Szczecin-Zdroje).
W 1880 – nowy właściciel – Johannes Baumeister przekształcił młyn w gospodę turystyczną. Wkrótce stała się ona popularnym miejscem na trasie niedzielnych spacerów ówczesnych mieszkańców Szczecina. Po zakończeniu II wojny światowej obiekt nie został zagospodarowany i z czasem popadł w całkowitą ruinę.
Obecnie widoczne są tylko fragmenty przyziemia budynku przy Młyńskiej Górze, po zachodniej stronie Drogi Chojnowskiej oraz pozostałości po stawie młynarskim i zastawce spiętrzającej niegdyś wodę.
(za: wiki)
W owej restauracji dwa razy w tygodniu odbywały spotkania przy muzyce granej na żywo,
Młyn zbudowany został w XIII w. Od 1274 jego właścicielami byli cystersi z Kołbacza. Podczas wojny trzydziestoletniej Szwedzi produkowali tu proch. Po zakończeniu działań wojennych młyn powrócił do swej pierwotnej funkcji, pełniąc ją aż do roku 1828, kiedy to nowym właścicielem został Friedrich Jaeckel.
Poddał on młyn gruntownej przebudowie przystosowując go do produkcji papieru (wytwarzano tu m.in. worki papierowe dla cementowni "Stern" w pobliskim osiedlu Szczecin-Zdroje).
W 1880 – nowy właściciel – Johannes Baumeister przekształcił młyn w gospodę turystyczną. Wkrótce stała się ona popularnym miejscem na trasie niedzielnych spacerów ówczesnych mieszkańców Szczecina. Po zakończeniu II wojny światowej obiekt nie został zagospodarowany i z czasem popadł w całkowitą ruinę.
Obecnie widoczne są tylko fragmenty przyziemia budynku przy Młyńskiej Górze, po zachodniej stronie Drogi Chojnowskiej oraz pozostałości po stawie młynarskim i zastawce spiętrzającej niegdyś wodę.
(za: wiki)
W owej restauracji dwa razy w tygodniu odbywały spotkania przy muzyce granej na żywo,
na które
przychodziło do 2.000 szczecinian. Dwa razy w tygodniu!
Cóż oni nie mieli ani telewizji ani internetu. Życie kulturalne kwitło wtedy.
Cóż oni nie mieli ani telewizji ani internetu. Życie kulturalne kwitło wtedy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz